Stawianie baniek nie jest łatwe. Każdy z nas słyszał o ich skuteczności, w rodzinach często mamy przypadki, że bańki pomogły kiedy zdawało się, że nic nie będzie działać.

Przeważnie sięgamy po bańki, kiedy antybiotyki nie zawodzą, a my czujemy się coraz gorzej i gorzej.

To, co często powstrzymuje nas przed postawieniem baniek to zwyczajny brak wiedzy. Jest on spowodowany tym, że nasze babcie wiedziały gdzie i jak postawić bańki, zaś nasze mamy rzadko sięgały po to rozwiązanie ponieważ w modzie były proszki na przeziębienie i różne inne specyfiki.

Większość z nas nie tyle nie wie jak postawić bańki, co obawia się problemów jakie można przysporzyć bliskim. Mało kto wie, jakie są środki ostrożności które powinniśmy zachować podczas terapii bańkami, w których miejscach powinny się pojawić bańki i jak długo powinny być trzymane. Co więcej, nie wiele osób wie jak przygotować organizm do postawienia baniek, co sprawia, że pomimo iż je mamy w domu, nie używamy ich. Ponieważ informacje uzyskane z ulotek czy zasłyszane od kogoś są zbyt zdawkowe aby ryzykować.

Równie szkodliwa jest współczesna mentalność – nie mamy czasu czekać na rezultaty; oczekujemy ich tuż po postawieniu baniek, zupełnie jakbyśmy brali paracetamol. Nasz organizm nie funkcjonuje przeciw naturze, lecz wraz z nią; wszystko w nim odbywa się stopniowo, dlatego w wielu przypadkach należy powtórzyć stawianie baniek, aby uzyskać odpowiedni efekt.

1. Niezachowanie środków ostrożności, przeciwwskazań i zasad bezpieczeństwa zabiegu.

Przede wszystkim baniek nie stawiamy, gdy występują:

– nowotwory;

– wysoka gorączka (powyżej 38 stopni);

– zaburzeniach układu krwiotwórczego (hemofilia, silna anemia);

– obfita miesiączka;

– znaczna kruchość naczyń krwionośnych;

– gruźlica;

– otwarte zmiany skórne.

Nie stawia się baniek bezpośrednio na kościach – łopatkach, kręgosłupie, obojczykach (szczególnie u dzieci i szczupłych osób). Wybiera się miejsca dobrze umięśnione, z podściółką tłuszczową.

2. Zbyt długie lub zbyt krótkie trzymanie palnika/zapalonego wacika w środku bańki (zbyt duża ilość wyciągniętego powietrza lub zbyt mała ilość powietrza wciągniętego do baniek bezogniowych).

3. Kąpiel i wychodzenie na dwór przed upływem 12–14 godzin po postawieniu baniek (w przypadku zapalenia płuc – poniżej 3 dób).

4. Nieodpowiednie nawodnienie organizmu przed zabiegiem stawiania baniek i po nim. Niedobór wody w organizmie w trakcie kuracji może  doprowadzić do tak zwanych suchot, a te z kolei mogą drastycznie podwyższyć temperaturę ciała.

5. Nieodpowiednia liczba baniek i niedostosowanie długości zabiegu do wieku.